Dyrygentka i sopranistka należy do czołówki współczesnych twórców. Interpretuje muzykę z niezwykłą i pełną ekspresji wrażliwością. Jej artystycznymi partnerami są Simon Rattle, Sasha Waltz, Kent Nagano, Vladimir Jurowski, John Zorn, Andreas Kriegenburg, Andris Nelsons, Esa-Pekka Salonen, Christoph Marthaler, Antonio Pappano, Katie Mitchell, Kirill Petrenko i Krzysztof Warlikowski. Nieżyjący już dyrygent i pianista Reinbert de Leeuw miał znaczący wpływ na jej rozwój jako muzyka.
Kanadyjska artystka z ogromnym zaangażowaniem zajmuje się muzyką najnowszą. Wzięła udział w prawykonaniu ponad 85 nowych dzieł i intensywnie współpracowała z takimi kompozytorami, jak Boulez, Zorn, Dutilleux, Ligeti, Stockhausen, Sciarrino, Barry, Dusapin, Dean, Benjamin i Abrahamsen.
Sezon 2020/21 przyniósł jej zarówno wyzwania, jak i możliwości. Barbara Hannigan kontynuowała swoją twórczą podróż, prezentując nową inscenizację La voix humaine Poulenca połączoną z projekcją wideo na żywo; śpiewa w niej i dyryguje, a stworzyła ją we współpracy z artystą wideo Denisem Guéguin w ramach rezydencji w Orchestre Philharmonique de Radio France. Artystka występowała też w całej Europie, m.in. z Simonem Rattlem i London Symphony Orchestra, Danish National Symphony Orchestra, Gothenburg Symphony Orchestra, Münchner Philharmoniker, na festiwalach w Ludwigsburgu i Aix-en-Provence. Swoje 50. urodziny świętowała w Concertgebouw w Amsterdamie, dyrygując LUDWIG Orchestra w utworach Haydna, Coplanda,Geralda Barry’ego i dwóch piosenkach Kurta Weilla zaaranżowanych dla niej przez Billa Elliotta.
W sezonie 2021/22 wróciła do La Monnaie jako Lulu w bardzo oczekiwanym wznowieniu tej opery Berga w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego z 2012 r., w której to inscenizacji po raz pierwszy kreowała tę rolę. Z La voix humaine wystąpi z London Symphony Orchestra i Münchner Philharmoniker, jak też ponownie z Danish National Symphony Orchestra, Orchestre de Radio France, Gothenburg Symphony Orchestra oraz z młodymi artystami z Juilliard School. W planach ma także prawykonanie nowego utworu Zoshy di Castri z Toronto Symphony Orchestra, jak też kilka koncertów z utworami wokalnymi Johna Zorna w Antwerpii, Hamburgu i Modenie.
Album Barbary Hannigan Crazy Girl Crazy (2017), na którym występuje jako śpiewaczka i dyrygentka, zdobył Grammy 2018 jako najlepszy klasyczny album wokalny oraz wiele innych nagród, w tym Edison i Juno. Inne jej ostatnio wydane płyty to Vienna: fin de siècle i Socrate: Eric Satie, obie nagrane z pianistą Reinbertem de Leeuw. Wiosną 2020 r. artystka wydała swój najnowszy album w Alpha Classics – La Passione z utworami Nono, Haydna i Griseya. Trzy kolejne płyty CD nagrane dla tej wytwórni ukażą się wkrótce.
Zaangażowanie Barbary Hannigan na rzecz młodszego pokolenia muzyków skłoniło ją do stworzenia w 2017 r. programu mentorskiego Equilibrium Young Artists. Z kolei w 2020 r. powołała do życia Momentum: Our Future Now – w ramach tego projektu zachęca innych czołowych artystów i organizacje do wspierania i mentorowania młodych profesjonalnych muzyków. Wiosną 2020 r. artystka otrzymała w Dreźnie nagrodę Glashütte Original MusikFestspielPreis, a w maju 2021 – prestiżową duńską nagrodę Léonie Sonning Music Prize; część finansową obu nagród przekazała na inicjatywy poświęcone młodym artystom.
Barbara Hannigan pochodzi z Nowej Szkocji w Kanadzie, a obecnie mieszka w Finistère, na północno-zachodnim wybrzeżu Francji.