Kochasz muzykę i bywasz na koncertach? A może po prostu fascynuje Cię świat sztuki i lubisz słuchać ciekawych historii? Jeśli tak, to zapraszamy na specjalny cykl „Spotkajmy się w NFM”!
Codziennie mijamy się na ulicach, jeździmy razem tramwajem, stoimy w kolejce czy siedzimy w poczekalni. Niczego o sobie nie wiemy, a tak wiele nas łączy. Postanowiliśmy wyjść naprzeciw wszystkim, którzy pragną spotkań i dyskusji poświęconych muzyce oraz wydarzeniom organizowanym w Narodowym Forum Muzyki. Gościć będziemy osobistości życia publicznego i przedstawicieli różnych zawodów, m. in.: lekarzy, naukowców, biznesmenów, polityków, duchownych, artystów i wielu innych. Podzielą się z nami swoją pasją oraz opowiedzą o miłości do muzyki!
Rafał Franciszek Dutkiewicz, urodzony w Mikstacie w 1959 roku.
W 1982 roku ukończył studia z zakresu matematyki stosowanej na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej. Studiował także na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie w 1985 obronił doktorat z logiki formalnej pracą zatytułowaną Z badań nad metodą tablic semantycznych Betha, której promotorem był profesor Ludwik Borkowski. W czasie stanu wojennego działacz „Solidarności”. W 1989 roku został sekretarzem wrocławskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, a w 1990 jego przewodniczącym.
Rafał Dutkiewicz był współorganizatorem pierwszych Tygodni Kultury Chrześcijańskiej we Wrocławiu oraz przewodniczącym Towarzystwa Stypendialnego im. Adama Mickiewicza. Aktywnie działał także w harcerstwie, w latach osiemdziesiątych był członkiem Rady Naczelnej ZHP.
Był pracownikiem naukowym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1982–1992) i Uniwersytetu Wrocławskiego (1989–1994), a także stypendystą Katholischer Akademischer Ausländer-Dienst we Freiburgu. Po powrocie ze stypendium w latach dziewięćdziesiątych założył polski oddział „Signium International”, międzynarodowej firmy zajmującej się wyszukiwaniem kadr kierowniczych. Był także współtwórcą Radia Eska we Wrocławiu. Pierwszy prezydent Wrocławia wybrany w wyborach bezpośrednich w 2002 roku, pełnił urząd nieprzerwanie przez 4 kadencje do 2018 roku.
W okresie prezydentury Rafała Dutkiewicza we Wrocławiu PKB per capita wzrosło kilkukrotnie, bezrobocie spadło z 13% niemal do zera, ruch turystyczny wzrósł pięciokrotnie (do 5 mln), a ruch lotniczy piętnastokrotnie. Według badań (obejmujących okres do 2018 roku) dotyczących tempa rozwoju ekonomicznego, które objęły dwieście miast europejskich liczących powyżej 250 000 mieszkańców, Wrocław zajmuje 3. miejsce w Unii Europejskiej, ustępując jedynie Dublinowi i Pradze.
Jako prezydent Wrocławia wzmocnił też współpracę z uczelniami i między uczelniami, tworząc Wrocławskie Centrum Akademickie (WCA) w historycznym budynku w Rynku naprzeciw Ratusza. Centrum stało się nie tylko ważnym miejscem dialogu międzyuczelnianego, ale i miejscem wsparcia wielu inicjatyw akademickich.Od kwietnia 2019 przebywał w Berlinie, w elitarnym gronie Richard von Weizsäcker Academy na zaproszenie Fundacji Boscha.Jako jeden z niewielu Polaków przemawiał w Bundestagu w czasie jednego z niemieckich świąt państwowych.Z początkiem 2020 roku został Senior Fellow w Democracy Study Center w Kijowie.
Wchodzi w skład rady Uniwersytetu Wrocławskiego, przez wiele lat zasiadał także w senacie Ukraińskiego Uniwersytetu Katolickiego we Lwowie. Za zasługi dla rozwoju nauki w Europie został przyjęty do Academia Europaea. Jest również członkiem honorowym amerykańskiego think-tanku „Atlantic Council”.
Laureat wielu nagród i wyróżnień – otrzymał m.in. nagrodę tygodnika „Newsweek” za pierwsze miejsce w rankingu prezydentów miast (trzykrotnie: 2010, 2011, 2012) oraz tytuł „Superprezydenta” (2013), Krzyż 95 Lat Związku Inwalidów Wojennych RP (2014), Erich Kästner-Preis – nagrodę przyznawaną przez Presseclub Dresden za zasługi w krzewieniu idei tolerancji, humanitaryzmu i dialogu między narodami (2015), Niemiecką Nagrodę Narodową (2017), Jerusalem Prize – przyznawaną przez World Zionist Organization za zasługi dla państwa Izrael i wspólnoty polsko-żydowskiej (2019), Godło Promocyjne Fundacji Orła Białego (2019), „Europaurkunde” – wyróżnienie nadawane przez rząd Brandenburgii (2019), Order Zasługi Wolnego Kraju Saksonii (2019).
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu odrodzenia Polski (2009) oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2015), a także wieloma odznaczeniami międzynarodowymi: Orderem Gwiazdy Solidarności Włoskiej (2006), belgijskim Orderem Korony (2006), szwedzkim Orderem Gwiazdy Polarnej (2011), francuską Legią Honorową (2013) oraz Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2017).