Historia komedii madrygałowej jest nie tylko krótka, ale w dodatku niezbyt bogata, bo znamy jedynie około dwudziestu kompozycji, które określa się tym mianem. Wszystko zaczęło się od utworu Orazia Vecchiego Selva di varia ricreatione opublikowanego w 1590 roku. Natomiast ostatnim znanym nam dziełem przynależnym do tej kategorii jest Trattenimenti in villa (pol. Sielskie rozrywki) Adriana Banchieriego wydane w Wenecji zaledwie czterdzieści lat później – w 1630 roku. To właśnie ten drugi utwór zabrzmi podczas Forum Musicum w wykonaniu zespołu Ars Cantus pod kierownictwem Tomasza Dobrzańskiego – dyrektora artystycznego festiwalu.
Czym właściwie jest komedia madrygałowa? W najogólniejszym sensie terminem tym określa się cykle świeckich kompozycji wokalnych w jakiś sposób z sobą powiązanych. Czasem kolejne części cyklu opowiadają wspólną historię, ale zdarza się, że przewijają się w nich jedynie te same postaci; bywa jednak nawet tak, że utworów nie łączy nic poza wspólnym tytułem całości. Często prezentują nieskomplikowane tematy pastoralne. Tak właśnie dzieje się w przypadku Trattenimenti in villa Adriana Banchieriego, kompozycji która przenosi słuchacza do bukolicznego świata arkadyjskich pasterzy.
Banchieri był benedyktyńskim mnichem, wszechstronnym muzykiem, organistą, kompozytorem, teoretykiem muzyki i poetą, a także jednym z założycieli bolońskiego stowarzyszenia muzycznego L’Accademia dei Floridi, w którym znany był pod pseudonimem Il Disonante. Mimo służby w zakonie obok muzyki sakralnej pisał wiele dzieł świeckich. Jako autor aż pięciu komedii madrygałowych jest uznawany za czołowego kompozytora tego gatunku muzycznego.
Jedynym celem, jakiemu miały służyć komedie Adriana Banchieriego, było, jak sam pisał, „spędzanie czasu wolnego”. Podobne przeznaczenie miała dynamicznie rozwijająca się w pierwszej połowie XVII wieku twórczość operowa. To prawdopodobnie właśnie jej wielki sukces sprawił, że komedia madrygałowa jest w historii muzyki włoskiej jedynie efemerydą niezwykle rzadko dziś przypominaną.