Kochasz muzykę i bywasz na koncertach? A może po prostu fascynuje Cię świat sztuki i lubisz słuchać ciekawych historii? Jeśli tak, to zapraszamy na specjalny cykl „Spotkajmy się w NFM”!
Codziennie mijamy się na ulicach, jeździmy razem tramwajem, stoimy w kolejce czy siedzimy w poczekalni. Niczego o sobie nie wiemy, a tak wiele nas łączy. Postanowiliśmy wyjść naprzeciw wszystkim, którzy pragną spotkań i dyskusji poświęconych muzyce oraz wydarzeniom organizowanym w Narodowym Forum Muzyki. Gościć będziemy osobistości życia publicznego i przedstawicieli różnych zawodów, m. in.: lekarzy, naukowców, biznesmenów, polityków, duchownych, artystów i wielu innych. Podzielą się z nami swoją pasją oraz opowiedzą o miłości do muzyki!
Maria Woś urodziła się w marcu 1934 roku we Lwowie, który dzięki swojej atmosferze kulturalnej i patriotycznej ukształtował ją na całe życie, choć opuściła miasto w czerwcu 1946 roku. We Wrocławiu, dokąd zawiózł ją tzw. transport repatriacyjny, ukończyła pięcioletnią niższą Szkołę Muzyczną im. Fryderyka Chopina (1949), I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące (1951) oraz polonistykę na tutejszym Uniwersytecie (1955). Po niespełna trzyletnim stażu nauczycielskim w IX LO we Wrocławiu spróbowała swoich sił w dziennikarstwie radiowym na antenie Rozgłośni Wrocławskiej Polskiego Radia. Od 1 lutego 1958 roku pracowała kolejno w redakcjach: Łączności ze słuchaczami, Młodzieżowej, Oświatowej i Literackiej. W latach 1965–1969 udało jej się zgromadzić grupę wybitnie uzdolnionej i kreatywnej młodzieży, z którą współredagowała cykliczny magazyn „My Nastolatki”, cieszący się ogromnym zainteresowaniem słuchaczy i wielkim zaangażowaniem jej członków, wśród których znaleźć można niejedno znane dziś w kraju nazwisko, m.in.: Rafała Augustyna, Ewę Dałkowską, Joannę Dobrzańską, Zofię Gebhard, Jacka Zwoźniaka. Kres temu położyła atmosfera polityczna po roku 1968.
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX wieku Maria Woś redagowała i realizowała także ogólnopolski cykl lekcji języka polskiego pod hasłem „Radio Szkole”. Z radością i pasją pełniła również funkcję ilustratora muzycznego dla Redakcji Literackiej.
Po ogłoszeniu stanu wojennego odeszła z Radia i pracowała jako nauczycielka języka polskiego w kilku liceach. Jednocześnie uczestniczyła w działalności Arcybiskupiego Komitetu Charytatywnego, obserwując i dokumentując procesy polityczne.
Wiosną 1989 roku na zaproszenie Komitetu Obywatelskiego w kilkuosobowym zespole realizowała radiową kampanię wyborczą Solidarności. Po wygranych wyborach, w 1990 roku, wróciła do Radia, z którym jest związana do dziś.
Do roku 2005 uprawiała różne gatunki radiowe. Jej ostatnią audycją był przygotowany razem z Leszkiem Długoszem tryptyk na dwudziestopięciolecie Solidarności – Cud Sierpniowy – nadany 29, 30, i 31 sierpnia 2005 roku. Odtąd tworzy już tylko felietony. Część z nich ukazała się w książkach Felietony radiowe „Duszeczko, nie graj łokciami” (ATUT, 2006) i Pomnieć, przypomnieć, zapomnieć. Felietony radiowe (ATUT, 2010.) Obecnie w Państwowym Instytucie Wydawniczym w Warszawie przygotowywana jest do druku jej książka pt. LeoPolka. A ja się ze Lwowa nie ruszę za próg.
W roku 2003 dziennikarze z Wrocławskiego Oddziału SDP i syndykatu SDRP wyróżnili Marię Woś Nagrodą im. Tadeusza Szweda. W roku 2008 minister kultury nadał jej Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Ponadto odznaczona została Złotym Krzyżem Zasługi (2006) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2011). W roku 2018 otrzymała Nagrodę Wrocławia. W roku 2022 Oddział Dolnośląski SDP przyznał jej Nagrodę im. Romualda Lazarowicza, a rok później, w sześćdziesięciopięciolecie jej twórczości radiowej, Sejmik Województwa Dolnośląskiego postanowił nagrodzić ją Złotą Honorową Odznaką „Zasłużony dla Dolnego Śląska”.